A Comunidade de Montes estarán o día 4 de Maio e a Comunidade educativa o día 11 de Maio con diferentes tarefas, todas adaptadas a diversas capacidades e cometencia,
A Comunidade de Montes estarán o día 4 de Maio e a Comunidade educativa o día 11 de Maio con diferentes tarefas, todas adaptadas a diversas capacidades e cometencia,
Máis a esta mestra págaselle popr traballar, non por andar a tomar café por ahí. En efecto, hai unha
nin o vento máis potente a pode destruir
eu teño unha casa, forte e resistente
e nela segura, eu podo durmir.
Os cabalos de Xián agasalláronnos cun día de excursión deses sabedeiros, deses que nos deixan ganas de repetir, todo tan fácil, todo fluíndo cheo de sentido, como se non fora detalladamente planificado polo pai de Xián para ese preciso propósito.
As familias colaboran e levan as crianzas á Chan de Tortoreos, alí agardaban Lenda Raiana, Moura e Artai, ansiosos de saír, de comer, de moverse..Para iso estabamos nós, o mellor equipo de mozos e mozas de corte para cepillalos, limparlle os cascos e levalos a correr á finca.
E nos merendando na Fonte da Chan, e despois camiñando polo barrio ata chegar...ao Río Miño, pode haber mellor colofón que o Pai Miño agardando baril e poderoso baixando entre os paises irmáns?
É raro que unha crianza desexe recoller os xoguetes. É moi habitual que, ás 2 da tarde, cando chegan as nais (son a maioría) eles e elas queiran seguir xogando e non desexen ir para casa. É tamén habitual que as cazadoras queden no chan se a
O proxecto Mercurio é unha exposición itinerante da réplica dun achado prehistórico procedente de Taboexa, que está custodiado e exposto no Museo de Pontevedra. Ao abeiro da mostra propomos varias actividades de intercambio entre o alumnado de Taboexa e outras persoas (alumnado de outros centros, centros de día de persoas maiores, clubs deportivos, etc)
A Escola de Educación Infantil de
Taboexa é un centro público que acolle arredor de dez crianzas de entre 3 e 6
anos.
Sabedoras de que a aba sur do Monte Sanomedio está inzado de restos prehistóricos (petróglifos, o Castro de Altamira…), lendas e lugares emblemáticos, que as crianzas, ao ritmo da súa idade e entusiasmo, coñecen e gozan, deixámosvos con ilusión esta pequena proposta que aúna pracer, aprendizaxe e
Respectar os ritmos pode ser adaptar o horario (para quen poida), rebaixar a xornada escolar de 5 a 4 horas (decatástesvos de que estes pequechos teñen a mesma xornada que nenos e nenas de 12 e 16 anos?). Agardanlles 10 anos de escolarización. Paga a pena unha familirización lenta e ben saboreada.
Respectar os ritmos tamén inclúe non someter a estas crianzas a ningunha tarea propiamente escolar máis aló das súas propias iniciativas e do que poden captar polo ambiente no que se moven. A didáctica das letras non vai dirixida a elas, máis, se queren poden
Convidámosvos a coñecernos o día martes 20 de Febreiro ás 16.00 horas na Escola.
Prégase confirmación a través dalgumnha das opcións que aparecen ao final deste artigo.
5 alumnos/as, 4 exercicios. A profe observa e rexistra pero ninguén fala de idades nen niveis. Cada un coa tarefa que representa para sí, un desafío acorde á disposición de ánimo, a motivación e a súa capacidade de atención. Unha dificultade situada na zona de desenvolvemento próximo da que falaba Vigotsky a principios do século XX, un concepto deses pouco comúns que cando os aprenden parece que poñen orde no cerebro e reconcilian ao estudante coa súa tarefa. A zona de desnvolvemento próximo é aquel tramo de difucultade que se sitúa entre o que un persoa sabe/pode facer e o que non. No medio sitúase aquela dificultade que, con algún tipo de axuda, a persoa sería quen de solventar. Así a ZDP vai avanzando cara a dificultades cada vez máis altas, e a persoa segue a elaborar a sensación de competencia e a mellorar o seu autoconcepto, o cal, impulsaráa a acometer desafíos
Baixar a ratio é unha reivindicación histórica, as miñas compañeiras nas vilas atenden a 25 crianzas de 3 (algunhas de 2) anos. Non precisa moitas explicacións: imposible facer un traballo de calidade nesas condicións. pero a consellería non entende de calidade, por moito que o cacaree na súa propaganda, só entende de números.
A nova reivindicación e tanto ou máis imperiosa. A carga burocrática e simplesmente insoportabel. Non só porque supón un traballo para o que non temos tempo,
ou nos vemos forzados a roubarllo ao noso principal cometido: atender ás crianzas, senón porque o mundo de aplicacións, formularios, protocolos, etc onde nos obrigan comunicarnos coa
A meniña chega ao vestíbulo pola mañá e pendura a cazadora de forma precaria, non tardará en caír (aparece moitos días a súa cazadora no chan). Ou mesmo a deixa enriba do banco, a piques de caír tamén. A mestra indícalle que a pendure pola capucha, que así non caerá. Ao día seguinte non se acorda da
Ese é o noso afán, o noso propósito, a nosa teima.
Abrimos as portas de por sí abertas, para as familias que queiran coñecer a escola de cara á matrícula do vindeiro curso.
As persoas interesadas que comuniquen ao 618849998 e concertaremos un encontro no mes de Marzo. O periodo de solicitude de matrícula vai do 1 ao 20 de Marzo
É certo que o curso se presenta complicado, a súa configuración humana sitúame diante dun gran desafío profesional, as miñas conviccións sobre respectar os ritmos e ofrecer ao alumnado o que precisa polo estadio madurativo confrontan como nunca coas miñas ideas sobre o esforzo, os hitos de aprendizaxe e os stándares de competencia e centracion que eu marco (con flexibilidade , pero sí, marcamos) para o meu alumnado, sobre todo para o
Gustoume cando definiron así á Escola de Taboexa, pois despois de anos de coñecer (en máis ou menos profundidade) outras corrientes pedagóxicas non acababa de sentirme totalmente cómoda en ningunha etiqueta.
Por cerca que me sentira de algunha máis innovadora e respectuosa coa infancia, sempre me faltou o enfoque social e comunitario, o que entende a escola como un ente político activo que, dende o seu posto privilexiado debe puxar por unha sociedade xusta e
Cada día, despois da roda e do saúdo ao sol,
A miña sorte é que algúnhas crianzas aceptaron vir ao cole o seu día de descanso. Asi, tivemos con nós nenos e nenas que nos deixaran hai 1, 3, 5...anos. Eu vía a ilusión nos seus ollos e o goce de traer ao presente aquelas doces vivencias que xa espertan morriña en tan pequenas persoíñas. Ocuparon de novo o que foi (e será sempre) o seu espacio, disfrutando de novo dos mesmo xogos (as construcións, abalorios, o bingo....) e despois do tempo libre no patio cantamos aquelas
A Fada da Primavera sae do seu acubillo invernal e nos convida a ir á Carballeira do Candón na procura dos carballos e aveleiras recén gromados. Alí, entre a silvardeira, as hedras e o musgo, nos observa a cabeza abandoada da moneca, que nos dá medo e risa ao mesmo tempo. Alí rubimos o carballo deitado, exploramos o regato Lodeiro e, en fin, pasamos un bó rato na fraga.
En realidade ese día ia facer a avaliación (que preguiza) pero as mandarinas impuxéronse, pesámolas, contámolas (profe ata onde chegan os números?), debuxámolas, fixemos zume (hai que
As multiples experiencias de movemento que ser
repetiron durante o primeiro ano, proporcion ao